De steenbok van de alpen
Een iconisch dier van de alpen is de alpensteenbok. Dit prachtige dier met zijn grote, naar achteren gekromde hoorns vind je op veel afbeeldingen van dit berggebied terug. Waarom ze zo bijzonder zijn, merk je pas als je ze in het echt mag tegenkomen. Ze bewegen zich voort over de steile rotswanden alsof het niets is en de gigantische hoorns van de mannetjes maken deze dieren werkelijk imposant.
De alpensteenbok
Alpensteenbokken zijn familie van de geit en leven, zoals de naam al zegt, in de alpen. Hier leven ze boven de boomgrens, op steil, steenachtig terrein waar ze zich gemakkelijk voortbewegen. Ze eten gras, kruiden, jonge scheuten, bladeren en schors, maar in de winter is dit natuurlijk minder makkelijk te vinden. Om deze reden dalen ze in die periode af naar lager gelegen gebieden zodat ze toch hun kostje bij elkaar kunnen scharrelen.
De gescheiden kuddes van de steenbokken
De geiten, oftewel de vrouwtjes, leven in kuddes, waarbij een dominant vrouwtje de leiding heeft. De bokken leven doorgaans ook in groepen, maar gaan uit elkaar zodra de bronst begint. In deze tijd worden ze elkaars rivalen, met spectaculaire gevechten tot gevolg. De winnaar van een gevecht krijgt tijdelijk het recht op een kudde met geiten.
Jonge alpensteenbokken
Eind april, begin mei worden de jonge steenbokken geboren. Meestal één, maar soms ook twee per worp. Omdat ze meteen met moeder op stap moeten in de hoge bergen, kunnen ze al heel snel lopen en klauteren. Voor de kleintjes liggen verschillende gevaren op de loer, zoals vossen en steenarenden, maar gelukkig hebben ze hun moeder om hen daartegen te beschermen.
De hoorns van de steenbok
Zowel mannetjes als vrouwtjes dragen hoorns. Een blik op deze hoorns is genoeg om te weten of je met een bok te maken hebt of met een geit. De bokken, oftewel mannetjes, krijgen langere hoorns met grote ribbels aan de voorkant. Aan deze jaarlijks aangroeiende ribbels, kun je opmaken hoe oud het betreffende mannetje ongeveer is. Bij de geiten is dit niet zichtbaar. Daarnaast worden de vrouwtjes een stuk minder groot dan de mannetjes, waar je het geslacht ook aan zou kunnen herkennen.
Steenbokken in de alpen waren bijna uitgestorven
Mede door de grote hoorns was de alpensteenbok bijna uitgestorven. Het dier was een soort wandelende apotheek voor de mensen en werd dan ook veelvuldig bejaagd. Gelukkig hield een groep van ongeveer honderd steenbokken stand in het noorden van Italië, waarna een jachtverbod werd ingevoerd. Vandaag de dag komen ze weer op veel plekken in de alpen voor en vormen vrijwel enkel lawines het grootste gevaar voor deze dieren.
De alpensteenbok vinden
Steenbokken vind je net zoals de alpenmarmot, boven de boomgrens. Om deze fascinerende dieren dus te kunnen vinden in de bergen, moet je behoorlijk hoog zoeken. Een grote kans om de alpensteenbok te zien heb je in Oostenrijk, in National Park Hohe Tauern, maar ook bij Innsbruck, op de Nordkette. In Zwitserland is de kans groot een kudde steenbokken tegen te komen aan de rand van het dorpje Pontresina. In het voorjaar, wanneer het gras in het dal weer groen en mals is, maar er bovenop de bergen nog sneeuw ligt, komt de kudde naar beneden om nieuwe energie op te doen met het verse gras. Dus wil je deze prachtige dieren eens in het wild bewonderen? Dan zijn deze plekken zeker een aanrader. Meer weten over dieren in de Alpen, lees dan ook over de Murmeltiere.
